Lightbulbs Project by Visualizing in Thrace

  Του Ραφαήλ Τσιαδήμου   Στην διεθνή επικαιρότητα παρουσιάζεται, τον τελευταίο καιρό, έντονα το ζήτημα της απειλής πολέμου μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας. Η απειλή αυτή διαφαίνεται μέσα από την συγκέντρωση των ρωσικών στρατευμάτων στα σύνορα των δύο χωρών, καθώς και από τις πολιτικές συναντήσεις του Ουκρανού προέδρου, Βολοντίμιρ Ζελένσκυ, με διάφορους ευρωπαίους ηγέτες και την προσέγγιση του ΝΑΤΟ από την Ουκρανία, προκειμένου να αποτραπεί μια διένεξη μεταξύ των δύο κρατών. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, προκύπτουν τα εξής δύο ερωτήματα: Πως έφτασαν τα πράγματα ως εδώ, ώστε πλέον να γίνεται λόγος για πόλεμο μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, δύο δηλαδή κρατών που βρίσκονται εντός της ευρωπαϊκής ηπείρου; Και τι γίνεται σε πολιτικό και διπλωματικό επίπεδο, προκειμένου να αποτραπεί η κλιμάκωση των εντάσεων μεταξύ αυτών των δύο κρατών και η εξέλιξη των εντάσεων αυτών σε πόλεμο; Είναι, δηλαδή, απαραίτητη η εξέταση του ιστορικού των ρωσοουκρανικών σχέσεων, οι οποίες είναι σήμερα άκρως εχθρικές, όπως και η ε

  Της Μαριάνθης Ισπυρίδη*   Η άρρηκτη πλέον σχέση της εθνικής έννομης τάξης μας με την Ενωσιακή νομοθεσία και νομολογία, έτσι όπως αυτή διαμορφώνεται για να υπηρετήσει τους σκοπούς και τα συμφέροντα της λειτουργικής συνύπαρξης των χωρών της γηραιάς ηπείρου, είναι πλέον αδιαμφισβήτητη. Η σύγχρονη πραγματικότητα, οικονομική, κοινωνική αλλά και νομική, μας υπενθυμίζει πως η Ευρωπαϊκή Ένωση λειτουργεί με τρόπο ώστε τα Κράτη-μέλη να διατηρούν μια ορισμένη δικαιοπολιτική θέση επί των διεθνών εξελίξεων. Η διατήρηση μιας συγκεκριμένης και πάγιας θέσης επί διεθνών ζητημάτων, τα οδηγεί να λειτουργούν ως συγχρονισμένη ενότητα. Έτσι, τα σύγχρονα ευρωπαϊκά κράτη καταφέρνουν να επιβληθούν μεταξύ των παγκόσμιων δυνάμεων και να διασφαλίσουν τα πολιτικά και οικονομικά τους συμφέροντα όντας τα ίδια «γρανάζια» του προστατευτικού τους μηχανισμού. Αυτός ο μηχανισμός, που αντλεί την ισχύ του στην συγκροτημένη προσπάθεια της Ένωσης για ανάπτυξη και βελτίωση του βιοτικού επιπέδου και εκ παραλλήλου την μέγιστη