Νόμπελ Ειρήνης: Βραβείο με αντίκρισμα ή πολιτική υποκρισία; Το παράδειγμα της Αιθιοπίας
Του Φώτη Έξαρχου* Η διεθνής κοινωνία είναι ένας οργανισμός που εξελίσσεται και αναπτύσσεται όλο και περισσότερο μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Έχει δικαιολογημένα επιτύχει σε πολλούς τομείς μια μεγαλύτερη συνεργασία των κρατών ενώ ταυτόχρονα θέτει και υπό συζήτηση, ποικίλα προβλήματα τα οποία μέσω των διεθνών οργανισμών και των συνασπισμών στοχεύει να λύσει. Σε ατομικό επίπεδο επιβραβεύει όλους όσους συνεισφέρουν με τα έργα και τις ανακαλύψεις τους στην πρόοδο όλης της ανθρωπότητας, δίδοντας τους την ύψιστη διάκριση που ονομάζεται Βραβείο Νόμπελ. Παρ’ όλη όμως τη θετική αποτίμηση αυτού του θεσμού, τα τελευταία χρόνια έχει αναπτυχθεί μια έντονη κριτική προς ένα συγκεκριμένο βραβείο η οποία μπορεί να αιτιολογηθεί από την μετέπειτα εξέλιξη των ανθρώπων που το παρέλαβαν. Ο λόγος λοιπόν για το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης. Καθ’ όλη την ιστορική πορεία του συγκεκριμένου βραβείου έχουν υπάρξει επικρίσεις σχετικά με τους βραβευόμενους, ιδιαιτέρως τους πολιτικούς, όμως αυτή η κριτική έφτασε
